KÁVÉHÁZ 23




Sitzung des

Caffè Greco

anläßlich der 23.Jahrestagung
der
literarischen Gesellschaft
für antikes Lustempfinden
während der Sarturnalien


Des fruchtbringenden Kaffeehauses

gehüteter Erzschein


öffnet sich


allen Balkenwatzen und Butschumbeln,
Wilpertsknappern und Gölzenleichtern,
dem rülzichten Trobairitzen wie
dem stiegelfitzenden Wanderprediger


freilich auch


Höllriegeln und Lotterbalgen,
Stocktoren und Strawanzern,
beneben trutzmäuligen Gugelfranzen,
wanns nur recht grunzicht san.


Es verschließt sich


Sausödeln und Drallaffen,
Ohrenmelkern und Gnecklein,
Sausengern und Schottenfellern


aber auch


Kofenz und Rummeldeus,
Gezürk und Gezünzel,
der Urbunst und dem Gezerf

- ungelaß!




















NIHIL TIMERE
NEC CUPERE




I



(Demokrit (Stobaeus) A 167 DK 68)


II



(Demokrit - B 191 DK 68)


III



(Epikur - sent. Vat. 79)


IV




(Epikur - Epistula ad Menoeceum, 128)


V




(Epikur - ep. 1, 82)


VI



(Diogenes Laertios - Vitae Philosophorum, IX, 107)


VII



(Diogenes Laertios - a.a., X, 136)


VIII



(Epiktet - Encheiridion, 12, 2)


IX

Nec est, quare hoc inter nostra placita mireris:
apud Epicurum duo bona sunt,
ex quibus summum illud beatumque componitur,
ut corpus sine dolore sit, animus sine perturbatione.
Haec bona non crescunt, si plena sunt:
quo enim crescet quod plenum est?
Dolore corpus caret:
quid ad hanc accedere indolentiam potest?
Animus constat sibi et placidus est:
quid accedere ad hanc tranquillitatem potest?

(Seneca - Ad Lucilium epistolae morales - 66, 45)


X

Quod desideras autem magnum et summum est
deoque vicinum, non concuti.
Hanc stabilem animi sedem Graeci euthymiam vocant,
de qua Democriti volumen egregium est,
ego tranquillitatem voco: nec enim imitari
et transferre verba ad illorum formam necesse est;
res ipsa de qua agitur aliquo signanda nomine est,
quod appellationis graecae vim debet habere, non faciem.

(Seneca - De tranquillitate animi II, 3)


XI

Quidam ita distinxerunt, ut dicerent:

"Temperans ac prudens positione quidem mentis
et habitu tranquillus est, eventu non est.
Nam, quantum ad habitum mentis suae,
non perturbatur, nec contristatur nec timet
sed multae extrinsecus causae incidunt,
quae illi perturbationem afferant."

(Seneca - Ad Lucilium epistulae morales 85, 14)


XII

difficile est enim persuadere hominibus
esse;
vero et virtute, iustitia,
parari et verum et probabile est.

(Cicero - Epistularum ad familiares, XV, 19, 2)


XIII

Nam cum ignoratione rerum bonarum et malarum
maxime hominum vita vexetur, ob eumque errorem
et voluptatibus maximis saepe priventur et durissimis
animi doloribus torqueantur, sapientia est adhibenda,
quae et torribus cupiditatibusque detractis es
omnium falsarum opinionum temeritate derepta
certissimam se nobis ducem praebeat ad voluptatem.
Sapientia enim es una quae maestitiam pellat ex animis,
quae praeceptrice in tranquillitate vivi potest,
omnium cupiditatum ardore restincto.
Cupiditates enim sunt insatiabiles,
qua non modo singulos homines
sed universas familias evertunt,
totam etiam labefactant saepe rem publicam.
Ex cupiditatibus odia, discidia, discordiae,
seditiones, bella nascuntur.

(Cicero - De finibus bonorum et malorum, I, 43-44)


XIV

[Epicurei] dicunt summum bonum
sed rerum honestarum. Unde Stoici hanc gulae et corporis
libidinem criminantur *** ,
hoc est nihil timere nec cupere, summum bonum esse.
Unde Varro dicit logomachian inter illos esse.

(M. Terentii Varronis - Saturae Menippeae, 246
{Porphyrio, ad Hor. Sat. II, 4, 1})


XV

Et quoniam aequitas ac salus utrumque bonum est bonique amissione
dolendum est potius quam laetandum (si tamen non sit compensatio
melioris; melior est autem animi aequitas quam corporis sanitas).

(Augustinus - De civitate dei XI, 13)


XVI

Die Apathie des Stoikers und die Indifferenz des Philosophen
überhaupt müssen sich in der Ataraxie des Skeptikers erkennen.

(Hegel - Verhältnis des Skeptizismus zur Philosophie, in:
Werke in 20 Bänden, Suhrkamp, '68, Bd. 2, S. 242)


Si vas de prisa,
el tiempo volará ante ti, como una
mariposilla esquiva.

Si vas despacio,
el tiempo irá detrás de ti,
como un beuy manso.

(Juan Ramón Jiménez)

Zurück    Hauptseite    Weiter