zur 30. Sitzung
am 26 – II - 2014, um 1111h,
im Café Mariandl
in München
zur Lektüre des Liedes
Bèth cèu de Pau'
aus dem Béarn
UROGALLUS
Bèth cèu de Pau, quan te tornarèi véder ?
Qu’èi tant sofert despuish qui t’èi quitat.
Si’m cau morir shens de’t tornar revéder,
Adiu, bèth cèu, t’aurèi plan regretat.
Qu’aurí volut, Bearn cantar ta gloèra.
Mes ne poish pas, car que soi tròp malaut.
Mon diu, mon diu, deishatz me véder engoèra
Lo cèu de Pau, lo cèu de Pau.
Jo, qu’èri sol, dens ma trista crampèta
A respirar lo perfum deu printemps
Quan, tot d’un cop, ua prauba ironglèta,
Possa un gran crit, e puish en medish temps.
Un esparvèr houn sus la beroina;
Çai, çai t’aci, jo n’et harèi pas mau !
Rentra dehens, que parleram praubina
Deu cèu de Pau, dau cèu de Pau.
Mes, que t’en vas, beròia messatjèra,
Adiu, adiu, senti que’m vau morir.
Car lob on, diu entà d’eth que m’apèra,
Doman bethlèu, non serèi mèi ací !
Puish que t’en vas, ven t’en dens la montanha,
Ven har ton nid devath noste portau,
Qu’auràs de tot, tà tu e tà companha
Au cèu de Pau, au cèu de Pau.
Vale!